‘Een weekje later dan gepland wil ik jullie vertellen over mijn verblijf in Nederland. Het was weer even geleden dat ik in Nederland was geweest en heb in de dagen dat ik er was vele vrienden en bekenden kunnen zien.
De belangrijkste reden dat ik in Nederland was, was echter het feest van mijn moeder die na veertig trouwe dienstjaren met pensioen ging. In ‘s-Hertogenbosch heeft zij een erg mooi afscheid gehad met zo’n honderd collega’s en oud-collega’s. Ik was erg blij dat ik erbij kon zijn. Eigenlijk zou het vaker moeten gebeuren dat je afscheid neemt, zodat je vaker bevestiging krijgt van wat je doet.
De andere dagen dat ik in Nederland was, heb ik zoals altijd gewoon mijn werkzaamheden voor Rental in Rome voortgezet. Als je werkzaam bent in het toerisme heb je nu eenmaal nooit vakantie.
Maar ik heb ook veel vrienden en bekenden bezocht. Veel mensen die ik de afgelopen week heb gezien of onverwacht ben tegengekomen, had ik al een hele tijd niet gezien. De meesten vroegen mij dan ook of ik Nederland mis? En of het leven in Italië nou zo anders is dan in Nederland?
Nou, het leven in Italië is anders…. En daar heb ik deze keer extra bij stil gestaan. Een kleine samenvatting van alles wat me afgelopen week is opgevallen:
Het begint al ‘s morgens vroeg met het ontbijt. In Italië ontbijt men veelal buitenshuis, in een bar, met een cappuccino en cornetto en de onvermijdelijke La Gazzetta dello Sport. Thuis ontbeet ik met brood en het Brabants Dagblad… In Nederland een bakkie koffie doen betekent even een uurtje bijkletsen. In Italië un caffè betekent even de bar binnen en vijf minuten later weer door…
Bij de lunch eten Nederlanders een broodje of ’s ochtends vroeg gesmeerde boterhammetjes die ze van thuis hebben meegenomen. Ik eet alweer jaren een bord pasta met de lunch. En die gaat ook weleens mee in een ‘pastatrommeltje’.
De kosten van het openbaar vervoer in Nederland zijn absurd hoog. Ik reis voor zestig euro een hele maand Rome en omstreken door. Daar kun je in Nederland een retourtje Tilburg – Amsterdam van kopen. Om het nog maar niet te hebben over de bus…
In Nederland praat iedereen altijd over het werk. Het is een van de standaardvragen, ‘Hoe gaat het op je werk?’ In Italië wordt er stukken minder over werk gepraat. Dat is gewoon iets wat je doet, punt, basta. Leven doe je daarnaast.
In Italië biedt niemand je een sigaret aan. Als je dat wel doet, is je pakje snel leeg want je krijgt nooit wat terug. In Nederland bied je aan en wordt er aangeboden.
Ik werd er bij vrienden twee keer uitgezet thuis. Eén keer omdat het 22.15 uur was en men moest naar bed (‘Ik moet morgen werken’) en één keer omdat er NU boodschappen gedaan moest worden. Dat maak ik in Italië niet mee.
Wat me ook opviel: afspreken doe je in Nederland vrijwel altijd ná het avondeten. Nederlanders vragen niet of je komt eten. En er is niemand die vraagt wat je gegeten hebt die avond. In Italië gaat het altijd over eten. Italianen willen weten wat je gegeten hebt (tot in het kleinste detail en wat je straks, morgen of overmorgen gaat eten.
‘Hey Isaac, ik hoorde dat je in Nederland bent! Kom je vanavond langs? Neem wel even wat wijn mee want ik heb niets in huis.’ Dat gebeurt in Italië echt niet hoor…
Ik ben ook nog een avondje met vrienden uit eten geweest. De kinderen bleven thuis, de oppas kwam. Iets wat je in Italië niet zal tegenkomen. De kinderen gaan natuurlijk gewoon mee uit eten.
De kinderen gaan vroeg naar bed in Nederland. Bij het achtuurjournaal zitten man en vrouw al samen voor de buis. Tegen die tijd beginnen wij net met eten en de kinderen gaan tegen 21.30 uur slapen. En niet alleen in de zomer!
‘s Avonds zie je in Nederland vrijwel geen mensen op straat. Iedereen zit binnen, met de gordijnen dicht anders kunnen er andere mensen binnen kijken…
Op zaterdagavond gaan de mensen uit en worden bijna allemaal dronken. Om dan midden in de nacht nog een vette hap naar binnen te werken. In Italië uitgaan betekent niet dronken worden maar een drankje doen en lekker dansen. En als het echt laat wordt, vooruit, dan ga je bij een vroege bakker een cornetto halen. Maar zeker geen hamburger of shoarma!
Ik heb trouwens ook nog een avondje gevoetbald met wat vrienden. In de kleedkamer zie je naast het grote verschil in lichaamshaar ook wat andere verschillen. In Italië ben ik bijna altijd de enige zonder tatoeages, de enige die geen badjas aan heeft na het douchen en de enige die niet een half uur lang zijn haren föhnt. Daarnaast begint na de training of wedstrijd in Nederland de derde helft met een biertje. In Italië kennen ze geen voetbalkantines dus iedereen gaat naar huis, met geföhnd haar – je zou eens kou vatten.
Er zijn me nog veel meer zaken opgevallen, maar die bewaar ik voor een volgende keer. Anders mag ik tijdens mijn volgende bezoek aan Nederland nergens meer komen ?
A presto!’
Reactie schrijven