Roberto Paolini van Pithos Ancient Reproductions in Cerveteri (Lazio) reproduceert verschillende soorten Etruskisch, Grieks en Romeins aardewerk. Al op dertienjarige leeftijd begon hij hiermee, puur uit passie. Voor Ciao tutti ging ik op bezoek in Roberto's atelier en maakte daar een video waarmee je je even in Italië waant.

Zoals je ziet reproduceert Roberto verschillende soorten Etruskisch, Grieks en Romeins aardewerk. Voor de zwarte figuren tekent hij personages op het kleiachtige oppervlak van de vaas, met een mengsel van water en klei verrijkt met ijzeroxide. Na deze eerste fase voegt Roberto de details van de figuren toe, door ze voorzichtig te graveren. Andere details kunnen worden toegevoegd met rode of witte pigmenten. Tijdens het bakken van de vaas krijgt de in de pigmenten aanwezige ijzeroxide een glanzend zwarte kleur.

In het Griekse Korinthe werden na de introductie van gravures wel al rode details toegevoegd, terwijl wit pas veel later gebruikelijk werd. In Athene gebruikte men halverwege de zevende eeuw voor Christus wel al geregeld wit, terwijl rood pas later werd geïntroduceerd. De rode figuren ontstaan door de lijnen van een eerste gegraveerde schets om te trekken. De achtergronden buiten de figuren waren zwart. Dankzij deze techniek leek het uiterlijk van de figuratieve scènes meer op reliëf. De details en contouren van de figuren worden overgetrokken met een penseel, met een lichtere, verdunde verf.

In vergelijking met de zwarte figuurtechniek geeft de roodfiguurtechniek een nieuw reliëf aan de vorm van de vaas, waardoor de contourlijn met de zwarte achtergrond wordt versterkt.

Aangezien Wesley Mak wegens vakantie in België verbleef heb ik deze week wat meer meegewerkt aan de Lo Stadio podcast. Het bleef deze keer niet bij een column over wat de Italiaanse sportkranten in de ochtend schreven. Samen met Willem Haak heb ik het hele voetbalweekend doorgenomen.

We hebben het o.a. gehad over:

• "Junior Messias heeft wat weg van Josip Ilicic";  
• "Arturo Vidal werd voor de ervaring gehaald, maar heeft tot nu alleen maar gefaald bij Inter"; 
• "Donnarumma kan binnen nu en twee jaar de beste keeper ter wereld zijn";
• "Sandro Tonali stelt tot nu toe enorm teleur. Hij is zeker niet goed genoeg voor de basis van Milan";
• "Het lijkt echt alsof de steekpass van Cristiano Ronaldo per ongeluk bij Chiesa belandde";
• "Als ik Juventus was, dan zou ik Paulo Dybala verkopen. Zeker als er 70 miljoen euro komt";
• "Rick Karsdorp is als herboren. Hij speelt wekelijks en is enorm goed bezig. Fantastisch dat hij bij Roma is gebleven";
• "Sassuolo-trainer Roberto De Zerbi is misschien toch iets te naïef...";
• "Christian Eriksen naar Ajax? Dat lijkt me niet.
• "Milan-Juventus is eindelijk weer een duel met de volle druk erop. De allure van tien jaar geleden is weer wat terug".

De meeste Nederlanders die in Italië zijn geweest zullen wel gemerkt hebben dat het betalen met pinpas en creditcard niet de norm is in Italië. Bij grote winkelketens kan het wel, maar het is altijd aan te raden om contant geld op zak te hebben voor het geval je bij een kleinere winkel iets wil kopen of een kopje koffie wil drinken. Het komt zelfs voor dat er winkels zijn die bij de ingang een bord hebben hangen dat elektronische betalingen zijn toegestaan, maar als puntje bij paaltje komt is het bedrag vaak te laag naar hun zin en willen ze alleen contant geld accepteren. Ook gebeurt het nogal eens dat de elektronische betaalautomaat toevallig defect blijkt te zijn op het moment dat je vraagt of je kunt pinnen. Ik vertelde al eens dat het ook regelmatig voorkomt dat er simpelweg geen bon wordt aangeslagen. Of dat de vraag wordt gesteld of het bedrag op bonnetje wat lager mag zijn…

De Italiaanse regering heeft sinds begin deze maand (wederom) een plan ingevoerd om dit alles te veranderen. Aan winkelende mensen wordt vanaf december 2020 restitutie gegeven voor aankopen die met pinpas of creditcard zijn betaald, als onderdeel van de voortdurende inspanningen om het gebruik van contant geld bij de Italianen te verminderen. 

Sinds de lockdown in maart en april hoopte men dat de Italianen meer open zouden staan voor het overschakelen naar elektronische betalingen. Ten eerste vanwege de hygiëne en ten tweede omdat velen tijdens de lockdown voor het eerst online hadden gewinkeld.

Zelfs Italiaanse winkels en restaurants vroegen de klanten contactloos te betalen, om te voorkomen dat ze geld moesten aanraken dat mogelijk door een besmet persoon was aangeraakt. 

December 2020

De regering introduceerde in eerste instantie van 8 tot en met 31 december 2020 een restitutieregeling waarbij mensen boven de achttien jaar, die geregistreerd zijn in Italië en die een bankrekening hebben, zich konden aanmelden via een online systeem.

Als er binnen deze periode tien betalingen werden gedaan met de aangemelde pinpas of creditcard zou er tien procent van het totaalbedrag werd gerestitueerd, tot een maximum bedrag van honderdvijftig euro. Er was geen minimale besteding, dus zelfs voor een espresso van nog geen euro kon je pinnen . Er was ook geen maximum, alhoewel de terugbetaling was gelimiteerd tot vijftien euro per transactie (betalingen van meer dan honderdvijftig euro leveren dus niets extra's op).

De restitutieregeling was geldig bij betalingen in alle winkels en supermarkten. Maar ook bij barretjes en restaurants, ambaschtslieden en professionals - dus ook betalingen bij de kapper, schoonheidsspecialiste, electriciën, privéarts of architect kwamen in aanmerking. Online winkelen telt echter niet!

Vanaf 2021

In het nieuwe jaar zal deze regeling doorgang vinden, hoewel er minder terugbetaling zal zijn. Vanaf 1 januari 2021 zullen er in zes maanden tijd minimaal vijftig pin- en/of creditcardbetalingen gedaan moeten zijn gedaan om de terugbetaling te krijgen. De maximale terugbetaling blijft vijftien euro per transactie en honderdvijftig euro in totaal. Het maximale bedrag dat er in 2021 terugverdiend kan worden is dus driehonderd euro, met minimaal honderd verschillende transacties.

Daarnaast zijn de bankkosten voor de winkelier bij elektronische betalingen vrij hoog. Bij pinbetalingen ligt dit tussen de 0,5 en 0,7 procent en bij creditcardbetalingen ligt dit zelfs tussen de 0,95 en 1,25 procent. Een kleine winkelier op de hoek van de straat vertelde me dat de elektronische betalingen hem zo’n drieduizend per jaar kosten, aan commissies voor de bank.

Ik vind dit goede regelingen, maar ik zie ook dat het contante geld moeilijk verdwijnt in Italië. Er is nog steeds veel (deels) zwart werk. Daarnaast zit het gewoon echt in de cultuur van de Italianen om wat flappen in de broekzak te hebben.

Ik ben benieuwd wat het gaat brengen. Vedremo, wie weet kun je straks ook hier overal je pinpas tevoorschijn toveren...